Οι κρίσεις γιατρέ μου με γεμίζουν χαρά
Οι ποιήτριες ελευθέρων ηθών
Οι ανένδοτες
Με τόση ανθοφορία λέξεων δεν ξέρω τι συνέβη
Κι όταν με ρωτούν απαντώ πως καυλώνω αφού...
Οι κρίσεις με κάνουν να νιώθω ζωντανός
Και δε λυπάμαι το μικροαστό που γκρινιάζει
Μέσα στα λιπαρά πρωινά του
Και φοβάται να δώσει μια κλωτσιά
Να γκρεμίσει αυτό που πέφτει αργά
Αυτό που πρέπει να πέσει γρήγορα
Για να χτίσουμε αυτό που δεν πρόκειται να πέσει ποτέ...
http://dromos.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου